2025
Moet de onderwijsinspectie meer bevoegdheden krijgen?
2024
De Eeuwige schoolstrijd
Wat is westerse beschaving?
2023
Ashley Dawson, Extinction: A radical history (boekrecensie)
Verzuiling?
Een (christelijke) HBS
Cosmopolitan heritage
2022
2021
Desmond King, Liberty of strangers (boekrecensie)
Klimaatverandering en de val van de Ming dynastie
Onderwijsrevolutie in Nederland in de achttiende eeuw
In dit essay besprak ik de film La vita è bella. In tegenstelling tot de gangbare opvattingen beargumenteerde ik dat zowel saai en humorloos als historisch onverantwoord en aanstootgevend is. Aan deze tegenstelling is de afgelopen jaren weinig veranderd. Wel merk ik op in dit essay dat (anno 2021) de film gemiddeld zeer hoog gewaardeerd werd op Imdb en vrij laag op Letterboxd. Inmiddels is de film juist wat gezakt op Imdb en veel hoger gewaardeerd op Letterboxd. Wat dat betreft is de relevantie om over de film te schrijven dus niet afgenomen. Verder vergeleek ik in dit essay de film met drie andere holocaust films: Pasqualino Settebellezze (1975), der hauptman (2017) en Auschwitz (2011). Ik zou willen zeggen dat elk van deze films, ondanks hun gebreken, meer aandacht verdiend dan La vita è bella. De eerste vanwege haar aparte stijl en sfeer, de tweede omdat het een geweldige zwarte komedie is en de derde verdient een ere plaats als fascinerend voorbeeld van echte camp. Wat camp betreft kan ik me geen provocerender (en bij camp is dat altijd beter) thema bedenken dan de holocaust.1 Belangrijk is echter – dit benoem ik niet in het essay – om het medium film als vermaak los te zien van de historische werkelijkheid. Wanneer we dat doen is het prima om te genieten van de absurditeit, kunstzinnigheid of originaliteit van een ‘holocaust exploitatie’ film, maar dat is alleen leuk zolang we realiteit van fictie kunnen blijven onderscheiden. Dit niet alleen vanwege de serieusheid van het onderwerp, maar ook omdat ik denk dat de humor van controverse alleen duurzaam blijft wanneer de humor niet de serieusheid van de oorspronkelijke controverse relativeert, want als alles op die manier gerelativeerd wordt waar vinden we dan nog controverse om de humor uit te halen?
2020
Zwarte Piet racistisch?
De VOC en Japan
2019
Nederlands-Formosa: handel conflict en oorlog
Dit was mijn eerste essay op de universiteit. Ik schreef het om te leren historische literatuur te verwerken. Het gaat over de VOC nederzetting op Taiwan en hoe deze in contact stond met China en de inheemse Taiwanezen. Hoewel het onderwerp historisch is, zie ik relevantie voor de hedendaagse moeilijkheden omtrent Taiwan. De Chinese overheid probeert haar claim op Taiwan namelijk te legitimeren door bewijs te fabriceren waaruit zou blijken dat de oorspronkelijke Taiwanezen uit China gemigreerd zouden zijn. Die bevolking is nog maar heel klein, omdat het gros van de Taiwanezen inmiddels afstamt van Chinese kolonisten.2 Tevens kwam ik tijdens het schrijven van dit essay al de incorrecte bewering tegen dat China al meer dan duizend jaar onderdeel van China zou zijn. In werkelijkheid was Taiwan – zoals in mijn essay te lezen is – pas na de kolonisatie van de VOC tijdens de laatste keizerlijke dynastie ingelijfd in de zeventiende eeuw. Ook daarna bleef Taiwan een buitengebied en was het wellicht geen integraal deel van het rijk. Bovendien, ook al klopte de claims van de Chinese overheid, dan nog ondersteunen deze niet dat China nu aanspraak mag maken op Taiwan. Dat gaat alleen de (nu levenden) Taiwanezen zelf aan.3
- Interessant wat betreft camp is het essay van Susan Sontag hierover: S. Sontag, Notes on “camp” (1964). Daarnaast moet gezegd worden dat het niet duidelijk is of de regisseur van Auschwitz (Uwe Boll) bewust een slechte film probeerde te maken. Zo niet dan is de film technisch gezien geen camp. Ik kan daarover alleen maar zeggen dat de andere films van Boll duidelijk wel als camp bedoelt zijn en dat het daarom mijn inziens niet zoveel uitmaakt of Boll bewust holocaust camp maakte of dat zijn stijl van filmmaken het hem onmogelijk heeft gemaakt een serieus project neer te kunnen zetten. Ook Sontag stelt zelfs dat dit tweede geval betere camp zou zijn: “Camp which knows itself to be Camp (“camping”) is usually less satisfying (…) The pure examples of Camp are unintentional; they are dead serious. (…) One doesn’t need to know the artist’s private intentions. The work tells all.” (18-19). ↩︎
- https://www.nrc.nl/nieuws/2025/03/05/china-gebruikt-de-wetenschap-om-te-bewijzen-dat-de-oorspronkelijke-taiwanezen-van-het-vasteland-komen-a4885298 ↩︎
- Voor een goed essay hierover van Brian Hiou zie: https://www.theguardian.com/commentisfree/2022/aug/18/china-convenient-historical-tales-taiwan. Voor een indruk van het Chinees overheidsstandpunt zie: https://za.china-embassy.gov.cn/eng/xwfb/202504/t20250425_11604294.htm ↩︎